Krzyźanowice

Przystań kajakowa w Krzyżanowicach

Jedna z dwóch przystanie kajakowych wybudowanych po stronie polskiej w ramach projektu pn.: "Rzeki dzielą, rzeki łączą - budowa przystani kajakowych na Odrze i Olzie". Projekt został zrealizowany we współpracy z czeskim miastem Bohumin. Celem projektu był rozwój ruchu turystycznego na terenie pogranicza, uatrakcyjnienie regionu przemysłowego i rozszerzenie oferty aktywnego spędzania czasu wolnego. Podniesienie świadomości miejscowych obywateli i gości dotyczącej ciekawostek w przygranicznych miejscowościach, piękna przyrody i rzek, podniesienie bezpieczeństwa turystów, umożliwienie dużej liczbie obywateli i turystów oraz początkującym wodniakom korzystania z nowego, rozwijającego się produktu - turystycznego turystyki wodniackiej.

kr_pristav.png, 658kB

Polder Buków

Poldr Bukow

Polder Buków – to sztuczny zbiornik przeciwpowodziowy na Odrze o pojemności ok. 53 mln m³. Okresowo całkowicie zalewany, położony na terenie trzech gmin – Gorzyce i Lubomia w powiecie wodzisławskim i Krzyżanowice w powiecie raciborskim całość na terenie województwa śląskiego. W czasie budowy obiektu zlikwidowano wieś Kamień nad Odrą w powiecie wodzisławskim. Nazwa polderu pochodzi od sąsiadującej z nim wsi Buków położonej w gminie Lubomia w powiecie wodzisławskim w obrębie której zlokalizowana jest zapora. Budowany w latach 1989-2002 polder ma około 830 ha powierzchni, z tego 542 ha (2/3 powierzchni polderu) znajduje się w powiecie wodzisławskim. Polder może przyjąć około 53 mln m³ wody. Pojemność zbiornika zwiększa się systematycznie w związku z prowadzoną eksploatacją żwirowisk. Stanowi jeden z głównych systemów ochrony przeciwpowodziowej głównie dla Raciborza i Kędzierzyna Koźle ale w pewnym stopniu również dla Opola i Wrocławia. Ze względu na okresowe zalewanie i duże ograniczenie w obrębie polderu gospodarki rolnej wzrosła na jego terenie bioróżnorodność, stał się siedliskiem wielu rzadkich gatunków roślin błotnych i zwierząt, co w połączeniu ze starorzeczami i zalanymi wyrobiskami oraz sąsiedztwem Zespołu Przyrodniczo-Krajobrazowego Wielikąt uczyniło z niego bardzo atrakcyjny teren dla turystyki i rekreacji blisko położonych ośrodków miejskich takich jak np. Wodzisław Śląski, Racibórz jest miejscem wypoczynku i rekreacji mieszkańców tych miast.

Zbiornik Racibórz Dolny

Kompleks zlokalizowany w województwie śląskim na terenie dwóch powiatów – raciborskiego (gminy Krzyżanowice i Kornowac) i wodzisławskiego (gminy Lubomia i Gorzyce) oraz częściowo na terenie miasta Racibórz gdzie będzie zlokalizowana zapora czołowa i główne budowle hydrotechniczne. Największa część zbiornika (2/3) zlokalizowana będzie na terenie powiatu wodzisławskiego.

Budynek bramny i „Różany Pałac” w Krzyżanowicach

Pochodzi z połowy XIX wieku, wzniesiony w stylu neogotyku angielskiego, z zachowaną ozdobną kratą żeliwną i tablicą inskrypcyjną. Dawniej nad bramą znajdowało się mieszkanie, którego lokator miał za zadanie zamykać ją i otwierać. Wrota, które zawieszone są w bramie, zostały ręcznie wykute przez miejscowego kowala. Ze względu na silne pęknięcia muru, brama została zamknięta w 1993 roku, a nowe wejście do pałacu znajduje się przy ul. Wyzwolenia.

Pałac w Krzyżanowicach zbudowano w 1670 roku jako „okazały dom pański” na miejscu starszego dworku. Około 1860 roku został przebudowany przez zamożną rodzinę Lichnowskich w duchu neogotyku. Budowlę wzbogacono wówczas o okrągłą wieżę w południowo – wschodnim narożu. Pałac otacza arboretum. Rośnie tu wiele egzotycznych gatunków drzew. Gościli tu dwaj wybitni muzycy romantyczni – koncertował tutaj Ludwig van Beethoven oraz Franciszek Liszt.

kr_pristav.png, 658kB

Plenerowe Muzeum Czarnego Dębu

Plenerowe Muzeum Czarnego Dębu znajduje się w Krzyżanowicach przy ul. Głównej. Jak sama nazwa wskazuje, w skład plenerowego muzeum wchodzą unikatowe tzw. czarne dęby, czyli drewno dębów przebywających w ziemi lub pod wodą od kilkuset do nawet kilkunastu tysięcy lat. Muzeum powstało po to, by ukazać i popularyzować unikatowe wartości historyczne, przyrodnicze i turystyczne Gminy Krzyżanowice. Dzięki muzeum zwiększone zostało zainteresowanie społeczne ochroną środowiska oraz dobrami przyrodniczymi i historycznymi. Czarne dęby ze względu na występowanie na tym terenie licznych złóż wód i żwiru są elementem ściśle związane z obszarem oraz należą do największych zabytkowych „pereł historii” znajdujących się na terenie gminy.

Kościół św. Piotra i Pawła, krypty

Kostel sv. Petra a Pavla

Kościół parafialny został wniesiony w latach 1691 – 1694 według projektu Jana Zellera z Opawy. We wnętrzu zachowała się piękna dekoracja stiukowa, malowidło z kompozycją Sądu Ostatecznego, a także bogato zdobiony ołtarz. W świątyni znajduje się unikalna w skali europejskiej ekspozycja jedenastu zdobionych trumien i sarkofagów miejscowych możnowładców z rodu Reiswitzów i Wilczek odkrytych pod tzw. babińcem w 1993 roku. Ogromną wartość mają odkryte w trumnach ubranka dziecięce. Cały zbiór wyróżnia się na tle podobnych zachowanych w Polsce i Europie – to jedyny tak duży zespół sarkofagów dziecięcych w Polsce.

Zamek w Tworkowie i Źródełko

Zamek w Tworkowie - to stara średniowieczna twierdza, otoczona niegdyś fosą, w II połowie XVI wieku przebudowana w stylu renesansowym. Budowla spłonęła w 1931 r. W początkach XIX wieku wielokrotnie bywał tu u swojego wuja Joseph on Eichendorff. Ze względu na ponurą atmosferę nazywał zamek „gniazdem sowy”. Legenda głosi, że prowadzi stąd tajemne przejście do kościółka św. Urbana.

Historycznego źródełko w Tworkowie od niepamiętnych czasów cieszy się popularnością wśród mieszkańców Gminy Krzyżanowice oraz sąsiadujących z nią miejscowości, którzy zaopatrują się w nim w wodę do celów spożywczych. Miejsce to już w swoich pracach opisywał wybitny historyk Ks. Dr Augustyn Weltzel. Źródełko znajduje się w przy zamkowym parku (park w stylu angielskim którego założycielem była rodzina von Eichendorff), obok basenu gdzie przebiega turystyczna trasa rowerowa. Jest to idealne miejsce gdzie można się zatrzymać, usiąść i odpocząć w cieniu malowniczych parkowych drzew (stare dęby i lipy objęte ochroną ). Walory smakowe wody i brak osadzania się kamienia od dawna doceniali mieszkańcy całej okolicy, stosując ją do przyrządzania napojów i przetworów.

Hrad v Tworkowě

Młyn

Mlýn v Tworkowě

Przy ul. Młyńskiej w Tworkowie znajduje się zabytkowy młyn z 1914 roku, napędzany turbiną, stojący na miejscu starszego drewnianego, wodnego, wzmiankowanego w 1703 roku, użytkowany do dziś, w rękach rodziny Pawlik od dziesięciu pokoleń. Dla turystów odbywają się specjalne pokazy.

Aleja Hroza oraz dwa miejsca spoczynkowe

Aleja Hroza to historyczny, śródpolny trakt łączący sołectwa Tworków i Bieńkowice, położony na dawnej grobli (z morawskiego "hrozie"), z unikalnym drzewostanem. Grupa starodrzewia obejmuje ponad 40 okazów; lip drobnolistnych i szerokolistnych, kasztanowców, buków czerwonych i dębów szypułkowych. Na trasie zostały zlokalizowane dwa miejsca spoczynkowe.

Alej Hroza

Kościół w Bieńkowicach

Kostel v Bieńkowicích

Kościół parafialny Wszystkich Świętych wymieniany jest już w 1351 roku. Obecny barokowy został zbudowany w latach 1719 – 1730. W ołtarzu głównym zachował się obraz Wszystkich Świętych pędzla Antoniego Scholtza (1736).

Muzeum kowalstwa Bieńkowicie

Bieńkowice mogą się poszczycić najstarszą czynną kuźnią i najbogatszą czynną kuźnią i najbogatszym muzeum kowalstwa, a to wszystko za sprawą Janka Socha z Krakowa, który maszerując w 1683 roku z Sobieskim pod Wiedeń poznał tutaj dziewczynę, której zaprzysiągł rychły powrót. Po pokonaniu Turków wrócił, ożenił się z ukochaną, a jako, że był kowalem, założył w Bieńkowicach kuźnię , w której niezmiennie od dziewięciu pokoleń kuje się żelazo. Przy kuźni powstało muzeum kowalstwa – nigdzie indziej w Polsce nie można zobaczyć aż tylu zabytków tego fachu. Kuźnię i muzeum można zwiedzać

Kovářské muzeum Bieńkowicie

Neoromański kościół parafialny św. Jadwigi Śląskiej

kostel sv. Hedviky Slezské v Bolesławi

We wsi Bolesław zachował się neoromański kościół parafialny św. Jadwigi Śląskiej, zbudowany w latach 1874 – 1877, w sąsiedztwie znajduje się szkoła z 1898 roku i trzy dwukondygnacyjne spichlerze z XVII i XIX wieku.